Een jonge man uit Amsterdam, hij durfde maar niet uit de kast te komen naar zijn ouders. 
Dit terwijl zijn zus en al zijn vrienden wisten van zijn zelf zijn. 

De zus die alles regelde heeft gevraagd dit op zo'n manier te verzorgen dat hij na zijn overlijden min of meer nog zelf kon zeggen dat wat hij juist niet durfde.
Daarom kozen we voor deze roze uitvaartkist.

Zijn ouders hebben ("helaas" na zijn overlijden) direct te kennen gegeven dat ze het heus wel wisten maar zelf ook niet durfden te vragen. 

Uiteindelijk het totaal niet erg gevonden zouden hebben maar het wel super moedig vonden dat hij op deze manier het ze nog wel heeft verteld.

(met toestemming geplaatst)

Een oude dame uit Hilversum, zij wilde graag ...... zo graag overlijden. 
Niet om het leven maar om het gemis van haar man.

Inmiddels was ze ruim de 90 gepasseerd en nog volledig bij verstand. 
Ze vertelde ons dat ze nu 9 jaar terug met intens verdriet haar levenspartner moest missen en dat daarmee haar leven ook al een beetje was gestopt. 

Zelf hadden ze geen kinderen maar wel 2 hondjes. Nu deze er ook niet meer waren was echt alles voorbij en was ook bijna haar kaarsje opgebrand. 

De volgende dag werd ze door de thuishulp gevonden, ze was overleden in haar slaap.

(met toestemming geplaatst)

Een man uit Utrecht , hij stond nog midden in het leven maar kreeg van de arts te horen dat ook hij die nare ziekte had waar veel mensen aan komen te overlijden. 

De arts gaf hem nog hooguit 6 maanden dus bedacht hij zich geen moment en wilde alles uit het leven halen wat er nog was te halen. 
Samen met zijn gezin is hij gaan reizen, naar Bali, naar Parijs, nog 1 keer een biertje drinken in Benidorm en met de kinderen van zijn kinderen nog 1 keer lachen in Euro Disney.

Zijn afscheid mocht uiteindelijk in stilte ... niet om het geld maar om het geld te besteden aan dat wat er toe doet ... het leven vieren., niet de dood.

(met toestemming geplaatst)